ขบคิด หมายถึง ก. คิดตรึกตรองอย่างหนัก.
ก. เคี้ยวกิน (ใช้แก่นักบวช). น. เรียกอาหารการกินของนักบวชว่าของขบฉัน.
ก. คิดแก้ปัญหา.
ว. เรียกผลมะม่วงอ่อน ๆ ขนาดหัวแม่มือว่า มะม่วงขบเผาะหมายเอาเสียงเวลาเอาฟันขบดังเผาะ; โดยปริยายเรียกวัยของเด็กหญิงที่เพิ่งเริ่มแตกเนื้อสาวว่า วัยขบเผาะ.
ก. คิดไม่ออก, แก้ไม่ตก, (ใช้แก่ปัญหา).
ดู คางเบือน.
ว. น่าหัวเราะ, ชวนหัวเราะ, ขัน ก็ว่า.
[ขะบด] ก. ประทุษร้ายต่อทางอาณาจักร, ทรยศ. น. การประทุษร้ายต่อทางอาณาจักร, ความทรยศ; ผู้ประทุษร้ายต่อทางอาณาจักร,ผู้ทรยศ, กบฏ ก็ว่า.